Utracone dzieciństwo

Czasami zdrzaja mi się silne bóle głowy. Taka już moja uroda, jak mówi moja mamusia. Nie lubię tego uczucia, zwłaszcza wtedy, gdy idę po schodach do mieszkania a już z daleka słychać radosny hałas domowej atmosfery. "Pawełku ciszej, bo tatusia boli głowa" powtarza Bogusia, a Pawełek po raz kolejny odkłada flet na stolik. "Tata, boli głowa, cichutko" powtarza, by za minutę z krzykiem wpaść, pędząc samochodem dziecięcym, prosto na mój fotel. Nie, nie robi mi tego specjalnie, ani na złość. Wiem o tym doskonale. Zwyczajnie na świecie nie dociera do niego, że mnie boli. Jest dzieckiem, i ciepienie jest dla niego abstrakcją. Jego czas jest pełny radości, a nie smutków. Czas, w którym króluje życie, a śmierć nie istnieje.

Jednym z kilku dowodów na to, że wkraczamy w świat dorosłych, jest uświadomienie sobie cierpienia drugiego człowieka. Pamiętam jak dziś ten dzień, kiedy dotarło do mnie, że rodzice kiedyś umrą. Nie mogłem się z tym pogodzić. Wydawało mi się to okrutne i niemożliwe. Powoli wchodziłem w trudny świat dorosłych, za którym tak tęskniłem.

Przytłacza mnie ostatnio ilość informacji o cierpieniu i śmierci. Zwłaszcza, że dotyka to moich bliskich. Mama przyjaciółek umiera, trapiona ciężką nieuleczalną chorobą kości. Kiedy się o tym dowiedziałem dzisiaj rano poczułem niepokój i smutek. Czytam na Facebooku prośbę o modlitwę kolejnej osoby. Leży w szpitalu - ma chorą tarczycę. Poważna sprawa. A przecież są jeszcze inni. Wielu innych. Jeden popełniony przez człowieka grzech zbiera straszliwe żniwo. Szatan pokazuje swoje prawdziwe, złowrogie oblicze. Takiego świata Bóg nie chciał.

A przecież Syn Boży kiedyś pokonał śmierć. Pokonał kłamcę i mordercę szatana. Umarł i zmartwychwstał w mocy chwały Ojca. Niechby już wypełniły się te słowa, tak na to czekam:

"A gdy to, co jest skazitelnego, przyoblecze nieskazitelność, i to, co jest śmiertelnego, przyoblecze nieśmiertelność, tedy się wypełni ono słowo, które napisane: Połkniona jest śmierć w zwycięstwie. Gdzież jest, o śmierci! bodziec twój? Gdzież jest, piekło! zwycięstwo twoje? Lecz bodziec śmierci jest grzech, a moc grzechu jest zakon. Ale niech będą Bogu dzięki, który nam dał zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa."
(1 list do Koryntian 15:54-57, Biblia Gdańska)

Tęsknię za tym czasem, gdy znowu jak dziecko popatrzę na Ojca. Gdy ból głowy będzie abstrakcją, odległym wspomnieniem z przeszłości. Gdy życie będzie radością przebywania w domu Ojca. Tęsknię za tym odległym czasem utraconego dzieciństwa. Boże przyjdź Królestwo Twoje!