Paragraf 1: jarzmo

Często mam takie marzenia, żeby otworzyć Biblię i znaleźć fragment, który odpowie jednoznacznie na moją aktualną życiową rozterkę. Chciało by się, żeby każdy dylemat z codziennego życia był jasno i precyzyjnie opisany, a droga którą trzeba by obrać, jasno wytyczona. No ale tak nie ma. Zdaje sobie sprawę z tego, że takie marzenia są nieco faryzejskie a szukanie dosłownych przepisów bardziej otępia wewnętrznego, duchowego człowieka zamiast go rozwijać. Niemniej jednak, niejednokrotnie tęskni się do takich prostych rozwiązań. Coś na wzór tego, jak ja rozwiązuje (na razie) wszystkie problemy mojego małego Pawełka.

Nie tak dawno przeczytałem kilka listów apostolskich pod rząd i odkryłem na nowo, że zawierają wiele życiowych porad napisanych zupełnie wprost. Bez obrazów, symboli, uogólnień i trudnych sformułowań. Pomyślałem, że może jest jeszcze ktoś, kto szuka prostych rozwiązań w Biblii, więc będę się nimi dzielił na bieżąco wraz z postępem analizy Nowego Testamentu. Niektóre pozwolę sobie opatrzyć moim małym komentarzem.

Zacznijmy więc od dosyć trudnej życiowo kwestii, tak na dobry początek. Czytałem niedawno z Bogusią niezwykle prosty w treści przepis apostolski, zanotowany w 2 Kor. 6:14-17:

"Nie chodźcie w obcym jarzmie z niewiernymi; bo co ma wspólnego sprawiedliwość z nieprawością albo jakaż społeczność między światłością a ciemnością? Albo jaka zgoda między Chrystusem a Belialem, albo co za dział ma wierzący z niewierzącym? Jakiż układ między świątynią Bożą a bałwanami? Myśmy bowiem świątynią Boga żywego, jak powiedział Bóg: Zamieszkam w nich i będę się przechadzał pośród nich, I będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan,I nieczystego się nie dotykajcie; A ja przyjmę was"

Jak wygląda chodzenie w jednym jarzmie? A no tak jak poruszanie się dwóch zwierząt połączonych drewnianą belką. Ani jedno, ani drugie nie może poruszać się po swojemu. Są skazane na to, że robią wszystko razem i tak samo, w tym samym tempie. Dobrze, gdy mają ten sam temperament, tą sama wielkość i taki sam zasób sił. Inaczej szybciutko jedno zamęczy drugie.


Jak to wygląda w życiu wierzących? Ten przepis jest prosty w wymowie: uważaj na towarzystwo w jakim się kręcisz. Nie zakładaj na swoje życie jarzma, które połączy cię sztywno z niewierzącym. Proste? Proste! Przecież nikt z nas nie powie, że takowe na siebie świadomie założy. A jednak dotyczy to nas na co dzień, i co smutniejsze, jak się już je ma, bardzo ciężko je zdjąć, bez ranienia siebie i innych. Kilka przykładów dla unaocznienia problemu. Masz paczkę dobrych kumpli ze szkoły, którym nie potrafisz się oprzeć. Dopasowałeś się do ich sposobu bycia, tematów rozmów, spędzania czasu? Wstydzisz się przy nich swoich wierzących rodziców? Wstydzisz się powiedzieć słowo Jezus, żeby nie wyjść na mięczaka? Wewnątrz cię to gniecie, ale się nie odzywasz udając dobrego kolegę. A może jesteś ciut starszy. W pracy, na co dzień siedzisz w pokoju z prześmiewcami, oszczercami albo wiecznie niezadowolonymi obgadywaczami? Nie masz siły, żeby z tym walczyć i dajesz się wciągnąć w ten klimat? Musicie przecież jakoś żyć, bo razem pracujecie, a sam nie będziesz się wyłamywał. Albo jeszcze inaczej... jesteś zakochany po uszy, ale on/ona zupełnie nie liczy się z tym, że dla Ciebie Bóg jest najważniejszy. Myślisz, że jakoś się ułoży, bo przecież jesteś silny duchowo, to dasz radę?

Apostoł mówi jasno i prosto. Nie zakładaj na siebie jarzma z osobą niewierzącą. Kochasz Boga? Jest dla ciebie na pierwszym miejscu? To odpuść sobie takie pomysły, bo zamęczysz siebie, a do Królestwa możesz nie dociągnąć w takim towarzystwie.